WSNHiD Kulturoznawstwo

kajo

ale co łatwe, trudne??
zmiłujcie sie nad nami Very Happy

Kuba

Braci studencka, drodzy przyjaciele, koleżanki i koledzy... Estetyka nadczłapuje wielkimi, kostyrkowymi krokami, a my co? Nawet z notatkami jesteśmy w głębokiej dupie, a tych nie ma! Przyznaję, mea culpa, sam się za bardzo nie przyłożyłem, ale też Walduś (Misza, słyszałem o Twojej akcji - rexpect, man!) stał z toporem. Ale antropologia już za nami, możemy powalczyć z nagraniami! To jak będzie? Zbierzemy się w sobie i opracujemy? Czy nie? Very Happy

Kuba

Gadamer na finiszu. Spiszę jeszcze Estetykę instytucjonalną.

aga.wu

ej, przeciez ja dalam dzieciakom wszystkie notatki juz. bo jakbym czekala, az sie w sobie zbierzecie i opracujecie wyklady, to bym raczej w poniedzialek nie zdala. a po co macie sie meczyc jak to wszystko jest juz gotowe? wystarczy sie tylko zapytac kto je ma Smile

buziole i powodzenia! Smile

Miki

wielkie dzięki Aga Smile

Kuba

A to drugie zagadnienie to my w ogóle mieliśmy?

pothead

ekhem... gwoli ścisłości - skoro tematy są już opracowane,to po co my się bawimy w spisywanie wykładów ? ... a druga sprawa - kto posiada spisane myśli prof.Kostyrko w formie,że tak powiem,całościowej ? ... pzdr

Klaudia · Gość

No albo ten kto je ma umiesci je na forum, o ile sie da ;D

aga.wu

no wlasnie nie da sie, bo wszystkie notatki sa pisane recznie.
a poza tym, oddalam je lasocie, kserowala je na pewno ewa, a sliwa ma notatki od waszczyk, ktore do moich sa bardzo podobne Smile

pytajcie sie wiec o nie ich Smile

pozdro!

Klaudia · Gość

Ok, dzieki!

musap

Estetyka w Polsce
W różnych praktykach naukowych pojawiają się różne specjalizacje przykładowo literaturoznawstwo. Estetycy odnoszący się tylko do literatury gdzie podmiotem jest dzieło literackie. Działający na polu aksjologicznym związany z określonym polem tematycznym.
Estetyka filozoficzna nie jest związana z żadna dyscyplina taka jak historia sztuki czy literaturoznawstwo. Posługuje się kategoriami wyrastającymi z dziedziny filozofii. rozwój Myśl estetyczna dokonywał się przez różne okresy dosyć intensywnie w charakterze uniwersalnym odpowiadając jedynie na pewne zagadnienia takie jak na przykład” jak istnieje dzieło sztuki”.
z punktu widzenia filozoficznego jest to pytanie o ontologie dzieła a nie o to jak wygląda . Problem ontologiczny to jest inaczej problem filozoficzne i te właśnie wiążą się z pojęciem estetyki filozoficzne.

początek estetyki filozoficznej w Polsce przełom XIX w XX wieku.
(wybór prof. Kostyrko abyśmy wiedzieli co w tej estetyce jest najważniejsze)
Rozpoczynając od tradycji. Powstanie u schyłku XIX wieku szkoły an Uniwersytecie Lwowskim nazwanej później Uniwersytetem/Szkoły Lwowsko-warszawskiej. Przebieg historyczny- człon warszawski powstał po 1900 roku kiedy to w Warszawie stworzono możliwość by filozofowie z Uniwersytetu Lwowskiego mogli kontynuować swoja prace w Warszawie stanowiło to dążenie do poszerzenia gałęzi filozoficznej.
Kazimierz Twardowski był uczniem filozofa Brentanom’a <?> którego poglądy związane były z filozoficzna myślą XIX-wieczną. Twardowski wyróżniał się cechami takimi jak ogromna dbałoś o precyzje wypowiedzi, posługiwanie się pojęciami dobrze zrozumiałymi, zdaniami uporządkowanymi. Ideologia wypowiedzi, którą stworzył kreowała styl tej szkoły. Naczelnym celem Twardowskiego miało być zmiana statusu, filozofia miała zostać dziedziną nauki a nie literatury, stanowić miała fundament wiedzy. Podstawę do rozmienia filozofii stanowiła logika, która stała się czymś ważnym zaczęło kształtować się grono logików takich jak Leśniewski, Kazimierz Ajdukiewicz, Leon Chwistek, którzy weszli do świadomości nauki/logiki światowej. W Szkole Lwowsko-warszawskie obok tendencji, która wiązał się z pozytywizmem XIX-wiecznym później neopozytywizmem, powstała druga gałąź polegającą na tym iż filozofowie polscy opierali się na dorobku światowym, gdyż niebyło możliwości bezpośredniego wprowadzenia szkół stanowiących centra nauki w Polsce. Wynikało to z tego, że Polska była pod zaborami(tłumaczy to brak samodzielnej pracy polskich filozofów, kontakty z zagranicznymi filozofami w szególności angielskimi i niemieckimi). Najważniejsza była niemiecka szkoła filozoficzna Kant Hegel, neoheglizm?
Przedstawiciel w II połowie XIX wieku, Husem<?> (Huser,)zadecydował o tym co zaczęło się rozwijać w filozofii zarówno Polskiej jak i światowej (stan trwający do dzisiaj)… wiąże się z nim pojęcia: fenomenologia i hermeneutyka_, która zaczęła się kształtować w XX wieku pod wpływem Huserna: Heidegger i jego następcy (huserlowska fenomenologia)
Husern był nauczycielem Ingardena, który nie tylko obdarzał swojego belfra zaufaniem i zwracał się ze wszystkimi swoimi pracami ale i zaczął analizować myśl Huserna, do momentu gdy miał zastrzeżenia. Imgardenowskie prace szczególności„spór ojczyzn<?> świata” stała się już polemiką z Husernem.

Szkoła lwowsko-warszawska będąca zalążkiem filozofii polskiej XX wieku nie była bierna nie pozostawała pod wpływem tego co się działo w Europie była krytycznie nastawiona do najsilniejszych nurtów.
Początki wypracowywali Imgarden rozpoczął prace jako filozof w latach 20 po habilitacji.
Humaniści (stosowali się do zasad języka), Władysław Tatarkiewicz, który swoje pierwsze prace filozoficzne kończył w szkole lwowsko-warszawskiej, Leon Chwistek, który był związany ze szkoła gdzie był profesorem do II wojny Światowej. Leon był „upartym” przeciwnikiem Huserna tym samym fenomenologii z która łączyły go wszystkie spory z Romanem Imgardenem.

Chwistek, Ingarden i Tatarkiewicz.

Pozytywnie „zaciążyli” na tym co działo się w XX wieku w Polsce
Ingarden przejąwszy podstawowe przekonania od Huserna. Uważał, ze jego prace dotyczące ontologii świata są „nieszczęśliwie” sformułowane. na ich podstawie należy sądzić iż cały świat , który tworzy się przez jakąś idee(w sensie platońskim) jest tylko czymś co sobie wyobrażamy a nie jest realnym istnieniem z materialnymi formami.
Chwistek uważał, że cała koncepcja fenomenologów jest błędna poczynając o od tej idei…ze najważniejszy jest Świat idei jest warunkiem możliwości naszego porozumiewania się ponieważ świat idei przeobraża się w nasze pojęcia językowe które są konkretyzacjami tego co ma swoje źródło w ideach o charakterze uniwersalnym. Koncepcje stanowiące konsekwencje dla estetyki Ingardena z przyjęcia husernowskiej<?> fenomenologii. Mimo iż Ingarden uznał ze dzieło sztuki nie jest tylko przedmiotem materialnym a co więcej nie jest to ,ale jest tym nadbudowanym nad przedmiotem. Dzieło sztuki jest przedmiotem niematerialnym co brzmiało wówczas radykalnie wręcz nielogicznie gdyż wiązy się z tym wydarzenia, które zmysłowo oddziaływały na odbiorcę jak muzyka sztyki plastyczne czy architektura. Łączy się to z tym że w XVII wieku pojawiło się pojecie sztuk pięknych i były to dziedziny twórczości dostępne bezpośrednio przez zmysły. Oglądając przedmiot zawierający cechy, które decydowały o jego pięknie/formie i treści. Wydawało się ze nie ma pośredniości to co jest pejzażem dziełem sztuki- jest to pewien stan rzeczy który podziwiamy, jednak na ten stan składają się takie rzeczy jak sam materiał płótno czy deska, grunt na który kładzie się farby (czyste żywice, farby olejne, liczne sposoby nakładania farb), wszystko to, zdaniem każdego odbiorcy, oddziaływuje na nasze zmysły to co dostępne poprzez zmysły - dzieło sztuki . Wg Ingardena ten stan rzeczy było tylko tym co stanowiło podstawę bytową dzieła a to co miało być dziełem sztuki (zgodne z przekonaniami Huserna) zależnie od intencji artysty. Było wytworem jego wyobraźni, mniej lub bardziej dokładnie przybierało jakąś postać w wytworze materialnym, ale wytwór nie mógł sam być uznany za dzieło sztuki . to co było bezpośrednio stworzone wymagało jeszcze kontaktu z odbiorcą bez którego nie powstaje żaden obraz, ponieważ obraz wymaga odbioru i rozumienia że to co znajduje się w perspektywie naszej recepcji. Ingarden podobnie jaki inni fenomenologowie uważali ze świat ten który łączy się z dziełem sztuki jest światem bardzo złożonym. Ma podstawę materialna, ale jest one jedynie środkiem umożliwiającym powstanie dzieła wytworu intencji artysty. Jednakże wytwór artystyczny nie zawsze jest odbierany tak jak by sobie artysta tego życzył. Proces odbioru dzieła wiąże się z tym co odbiorca potrafi sobie wyobrazić, odczytać i sam dołożyć do intencji artysty. Proce odbioru, kształtowania się dzieła, które dociera do odbiorcy(Ingarden) łączy się z powstaniem konkretyzacji, stanowiącej ostateczny cel tego co wytwarza artysta. Dzieło sztuki w indywidualnym odbiorze dociera do nas jako konkretyzacja tego co jest ideą artysty i wynika z jego intencji czyli celu i wyobraźni a jednocześnie jest związane z twórczością wytwarzania jakiegoś, obiektu materialnego.
Najłatwiej było wyperswadować wyobrażenie ze obraz, rzeźba jest dziełem sztuki z cała swoja materia z której powstaje. Taka definicja, takiego wyobrażenia dzieła sztuki ,najłatwiej była wyperswadowana w dialogu czym jest dzieło literackie.
Roman Ingarden był miłośnikiem literatury , która była dla niego przedmiotem/obiektem refleksji, na którym powstawała jego cała estetyka. Pojecie” dzieła sztuki” starł się uzasadnić tymi wszystkimi właściwościami, które posiada dzieło literackie. Na dziele literackim te ogólniejsze kategorie dzieła sztuki „ćwiczył”. Miało to miejsce w pierwszej połowie XX wieku, gdy powstało „o dziele literackim”.
Wyobrażenie fenomenologiczne, definicja fenomenologiczna (dzieła literackiego) dzieła sztuki opierała się na tym co Ingarden ustalił w swojej pracy napisanej po niemiecku w 1925 „dzieło literackie” a która dopiero po wojnie została przetłumaczona na jeżyk polski w latach 60
„o dziele literackim”.
Dzieło sztuki literackie jako książka nie jest dziełem literackim razem z książka z jego materialną formą. Nie maja znaczenia same kartki. Rozpoczynając Edukacje w zakresie fenomenologii – sama książka nie jest dziełem literackim jest nim tekst, nie będący czymś materialnym, na podstawie którego widząc bądź słysząc tworzymy wyobrażenie jakiejś rzeczywistości. Proces ten jest złożony doprowadzając do rozumienia poprzez najpierw odczytanie tekstu potem odtworzenie obrazu tej rzeczywistości w kolejności logicznej. Praktyka to zapoznanie się z językiem i wytwarzanie obrazu nie włączając jego materialnych aspektów w postaci okładki bądź samych kartek.
Koncepcja fenomenologiczna dzieła sztuki literackiej jest o wiele bardziej zrozumiała aniżeli koncepcja dzieła sztuki plastyczne, w której to nie maja znaczenia elementy o charakterze materialnym. Patrząc na pejzaż widzimy go podobnie jak w rzeczywistość rozniecę możemy dopiero uchwycić porównując je. Obrazy abstrakcyjne dopiero odczytujemy nadając im sens, doszukując Si intencji artysty, nie jest to pełny obraz gdyż nie dochodząc do sensu nie dojdziemy do końca procesu rozumienia tego obrazu uchwycenia czym on jest –nie jest to pełny obraz. Fenomenologia przez długi czas nie zyskała sobie wielu zwolenników wśród historyków sztuki dla których znaczący jest materialny aspekt to co stanowi materie obrazu, artysta plastyk, architekt, rzeźbiarz dla których proces tworzenia to właśnie obróbka materialna stanowiąca proces powstawania dzieła a nie podstawę materialna. Proce tworzenia składa się na ogóle artysty łączy się nieodzownie z tworzeniem działa a nie podstawy bytowej (tego dzieła).
Ingarden o obrazie. Jak może przyjmować taką idee sam artysta, który ma od początku jakąś idee która podczas procesu twórczego zostaje inaczej zrealizowana, zmienia się i ewoluuje w trakcie twórczej obróbki nasuwając to nowe koncepcje i możliwości. Dzieło literackie to nie jest książka tylko wartość która powstaje z nadanie sensu temu co jest rozsypane na kartkach(tekst).
Spór z fenomenologia toczony przez historyków sztuki czy filozofów, połączony jest z różnymi doświadczeniami. W przypadku twórców literatury dzieła literackie kiedy to jest nadbudowane nad podstawą bytową i jest obiektem intencjonalnym, który ma swoje oparcie tylko w podstawie bytowej i materialnej. Obiekt „idealny” nie istniejący materialnie, jest bytem złożonym nie można samego dzieła literackiego potraktować jako jedności. Podział na warstwy, każda warstwa ma swoja odrębną funkcje miedzy warstwami dzieła literackiego jak i dzieła malarskiego istnieją powiązania, które dla Ingardena były bardzo ważne. Obrazy różnią się w zależności od tych warstw, niektóre są bardziej złożone i bogatsze jak byt (intencjonalny) inne prostsze. Ingarden nie był miłośnikiem malarstwa jak literatury z racji uproszczania interpretacji niektórych obrazów.
Dla fenomenologa najistotniejszą wartością jest to co zmysłowe, tym co postrzegają zmysły tym postrzeganiem dociera się do poznania jako konkretnego aktu poznawczego Very Happy

Fenomenologia zrodziła się z tego by stworzyć teorie która jest najbliższa rzeczywistości poznawane. Waży jest konkret, który powinien się jawić w postaci bezpośredniej. Postrzeganie jest aktem poznawczym. Obcowanie z tekstem dla Ingardena jest aktem bezpośredniego docierani do dzieła literackiego. Opisuje jak wygląda nasze przeżycie jak docieramy do słowa do jego znaczenia jak je możemy poszerzać w zależności od naszego doświadczenia. W dokładności analizy dzieła literackiego Ingarden ukazuje postawę fenomenologa.
Utwór muzyczny.
O ile Ingarden tworzył swoja koncepcje dzieła sztuki w oparciu o strukturę dzieła literackiego (idea warstw).
O dziele muzycznym posługiwał się pojęciem „niedookreślenia” dotyczy momentów w dziele.
Momenty niedookreślone. W obrazie plastycznym- ostatnia wieczerza -> co nam się najbardziej rzuca w oczy, dla Miszy jest to stół „bo jest największy”. Nie jest najistotniejszy, ale decyduje o całości kompozycji. Czego nie widać: nie widzimy sfer zakrytych lub nie uchwyconych w obrazie. W kontekście wieczerzy wg Kaja nie widzimy tego co dzieje się przed postaciami. Nie widać całego pomieszczenia, zakończenia gestów to właśnie są „momenty nie do określenia”
W muzyce „momentów nie do określenia” jest bardzo wiele, szczególnie muzyce XX wieku kiedy w utworze muzycznym pojawia sie trwanie ciszy w określonych odstępach czasowych. Swoboda dopełniania tych niedomówień we wszelakich przejawach dzieł, jest to nieodzowny element odbioru dzieł sztuki i z konkretyzacja. W procesie konkretyzacji dookreślamy każde dzieło.
Pojęcie „niedookreślenia” wyjaśnia wiele zjawisk w historii muzyki wg amerykański muzykologa, który powoływał się na Ingardena mówiąc o muzyce XX wieku.

musap

mam nadzieje, że wszystko jest

Gość

ktoś może umieścić tu poglądy estetyczne Witkacego? i odpowiedź na pytanie numer 22? I do czego odnieść się w pytaniu o wielkość rzeczywistości u Chwistka?

Klaudia · Gość

No ja sobie w ogole nie przypominam zeby kiedykolwiek na wykladach bylo wspominane to zagadnienei nr 22... Nie wiem skad to sier wzielo, a w internecie tez cisza na ten temat!

seudi

Ogolnie o estetyce postmodernistycznej, pojawia sie tez imie Jean Lyotard.
Nic konkretnego, ale moze pomoc przy odpowiedzi.

[link widoczny dla zalogowanych]

(pod "filozofia")